Dzisiaj świece zapachowe są naturalnym wyposażeniem każdego domu i mieszkania i służą głównie do tego, aby dostarczać do pomieszczeń walory zapachowe. Niegdyś jednak pełniły one znacznie inną funkcję. Przede wszystkim miały dawać światło i wykorzystywano je często podczas obrzędów religijnych. Często były także jedynym źródłem światła, które pozwalało uczniom studiować i rozwijać swoją ówczesną wiedzę, co po wielu latach odbiło się na kulturze ludzkości. Dzisiaj produkcja świec ukierunkowana jest na produkty, które mają być ekologiczne i pozwalać tworzyć niepowtarzalny klimat w każdym wnętrzu. Jaka jest krótka historia świec? Czy wcześniej także używano świec z wosku pszczelego i sojowego?
Przeczytaj także:
- Dyfuzory zapachowe z patyczkami idealne na każdy dzień
- Czym są nuty zapachowe świec?
- Jak dobrać styl świecy do wnętrza?
Historia świec w czasach starożytnych
Wzmianki o pierwszych świecach pojawiały się już 500 lat temu, jednak nie za wiele informacji można na ich temat znaleźć. Trudno więc określić ich pierwotne pochodzenie, czy też to, kto je wymyślił. Często spotykanym poglądem na początek historii świec jest używanie przez starożytnych Egipcjan świec z sitowia, zwanych po angielsku rushlights. Tworzyło się je w bardzo prosty sposób. Zanurzało się patyki w roztopionym tłuszczu zwierzęcym. Co istotne, nie posiadały one jednak knotów w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Egipcjanie używali ich już ponad 3000 lat przed naszą erą. Warto od razu podkreślić, że to Rzymianom przypisuje się ich wynalezienie, ponieważ jako pierwsi zanurzyli rulon papieru w wosku pszczelim lub łoju. Świec używano wtedy dosyć powszechnie do oświetlania domostw, obrzędów religijnych i stanowiły także pomoc dla podróżników.
Świece w różnych częściach świata
W różnych zakątkach świata wykorzystywane były świece w odmienne sposoby. Ponadto do ich tworzenia wykorzystywano także różne odmiany wosku, co uwarunkowane było dostępem do nich. W Indiach wosk był tworzony z owoców drzewa cynamonowego, zaś w Japonii wosk uzyskiwano z orzechów. Niezwykle ciekawą opcję wynaleziono w Chinach, gdzie knotem był zwijany papier ryżowy, a za wosk stanowiły lokalne owady wymieszane z ziarnami w papierowej formie. Świece bardzo często wykorzystywano do obrzędów religijnych. Towarzyszyły one między innymi żydowskiemu świętu Chanuka, a w Biblii można także często znaleźć wzmiankę o nich, ponieważ przypisane zostały do Świąt Wielkanocnych.
Jaka jest historia świec w średniowieczu?
W Europie do średniowiecza wykorzystywano świece produkowane z łoju. Przełomem było wprowadzenie na Stary Kontynent świec z wosku pszczelego, którego cechą charakterystyczną był czysty, równy proces spalania. Znaczącą różnicę stanowił też przyjemny, miodowy zapach w odróżnieniu od ostrego zapachu łoju. Powszechnie zaczęto je stosować w kościołach, ale ze względu na wysoką cenę pozwolić sobie na nie mogli tylko zamożni. W średniowiecznej Anglii i Francji pojawiła się gildia rzemieślnicza twórców świec. Chodzili oni po domach i tworzyli świece z łoju, a z czasem otwarli także i swoje manufaktury.
Historia świec woskowych i jej rozwój
W XX wieku, po wielu latach, świece znów zaczęły stawać się popularne, utrzymując wzrost na stałym poziomie aż do lat osiemdziesiątych XX wieku, gdy pojawiło się nowe zainteresowanie świecami jaki artykułami dekoracyjnymi. Świece przeszły prawdziwą rewolucję, ale dzisiaj można znaleźć w sklepach o wiele lepsze produkty niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Obecnie świece parafinowe, które są na masową skale produkowane z parafiny, czyli pochodnej ropy naftowej o bardzo szkodliwym składzie, są zastępowane przez produkty ekologiczne. Często stosuje się w nich wosk sojowy, czyli roślinny. Nie wydziela on trujących związków chemicznych ani sadzy, czy też nieprzyjemnego zapachu, który w szczególności szkodzi astmatykom. Dlatego też każdy nasz wyrób cieszy się ogromną popularnością i jest bardzo często zamawiany wraz z innymi, aby możliwe było stworzenie niepowtarzalnej kompozycji zapachowej/